5 - 8 augustus, Höxter - Wernigerode, 170 km, totale reisafstand 794 km
Lieve familie, vrienden en bekenden,
Hier dan weer een verslag(je) van de afgelopen 4 dagen. Niet al te veel kilometers gemaakt; het weer en de bergen werken niet echt mee! Want ik zit nu in het Harzgebergte, en de temperatuur is gemiddeld 33 graden in de middag. Maar ik ben nu al wel net in voormalig Oost-Duitsland. Behalve de informatieborden bij de voormalige grens in het Ecker-dal, zie ik nog geen groot verschil met de dorpen en stadjes eerder in de Harz. Maar het is toch een raar idee dat dit deel van Duitsland feitelijk afgesloten was, vooral voor de eigen inwoners. Goed, de van dag-tot-dag verslagen nu. Ik heb geprobeerd tussen de tekst ook wat foto’s te plaatsen, maar dat gaat lastig. Maar alle foto's vind je natuurlijk de in fotoserie met dezelfde naam als dit verslag onder de tab foto’s. Wellicht ten overvloede: als je op de foto’s daar klikt, krijg je het groter in beeld, met mijn commentaar erbij. Maar dat hadden jullie vast al gezien.
Ook heb ik getracht de kaart op dit blog bij te werken, maar ook dat lukt niet erg. Misschien toch eens contact opnemen met de reismee-blog-ontwerpers.
Zondag 5 augustus, Höxter – Einbeck, 63 km
Ik heb me een beetje verslapen, en het plan ruim vóórdat het ontbijt geserveerd wordt te vertrekken valt dus in duigen. Dan ook maar ontbijten hier. Mijn hotel, Villa Huxori (oude naam van Höxter) maakt deel uit van een uitgebreid hotelcomplex van het Niedersachsen hotel, en de verschillende delen zijn met onderaardse gangen, onder de straten door, met elkaar verbonden. Klinkt wat naargeestig, maar de gangen zijn licht en glanzend afgewerkt. Het hele 4-sterren hotel lijkt wel recent te zijn opgeknapt of verbouwd. Luxueus en een tikje overdadig. Zo is ook het ontbijt, met zo’n beetje alles wat je je maar kunt voorstellen bij een westers ontbijt en dan nog in diverse soorten. Ik neem dus mijn favoriet: roerei met gerookte zalm en tomaat, vers fruit en yoghurt, en nog een klein broodje omdat dat er zo lekker uitziet. En dat terwijl ik voor de kamer maar EUR 68 betaalde, en dit ontbijt slechts EUR 9 kost!
Ik vertrek dus uiteindelijk pas om half negen. Via slot Corvey, voorheen een groot klooster – staat op werelderfgoedlijst - vind ik de R1 route terug, geholpen door een zeer vriendelijke Nordic-walkingende dame, die me tot 2x toe de juiste weg achterna roept (was even het terrein van het slot opgegaan om het beter te kunnen zien). Het pad loopt langs de rivier de Weser, is vlak, mooi uitzicht en nog heerlijk fris. Maar perfectie bestaat niet (of althans niet in mijn ervaring), en ik heb stevige wind tegen.
Eerste plaatsje dat ik tegenkom is Holzminden. Aardige waterkant (nb. de Weser staat behoorlijk laag). Even daarna word ik vrolijk ingehaald door het e-bikende Zwitserse echtpaar dat me aansprak bij het ontbijt. Ga bijna twijfelen aan mijn overtuiging dat je met eigen spierkracht en doorzettingsvermogen moet fietsen. Zeker wanneer een stuk slecht gravelpad volgt, met wind pal tegen. Ik had voor vandaag een etappe van 90 km gepland, omdat alle eerder gelegen hotels vol zaten volgens booking.com. Maar dat ga ik niet halen. Bij het dorpje Bevern, tegenover een mooi slot met soort Delftsblauwe beschildering, neem ik een koffiepauze en ga nog eens goed zoeken. Ik vind zowaar een ferienwohnung in Einbeck, en dat betekent 30 km minder fietsen. Geheel opgelucht ga ik verder.
Er volgt een middag ontspannen fietsen, langs aardige route, wel de nodige klimmetjes, maar ook prachtige uitzichten. Sinds Münster heb ik het nog niet zo naar mijn zin gehad. Ook wordt het niet al te warm, maar 26 graden.
De ferienwohnung blijkt een appartementje in een eenvoudig huis, ingericht met allemaal snuisterijen. Zeer spraakzame pensionhoudster, midden zestig, die afkomstig is van Sachsen in de voormalige DDR. Ze vertelt over onderdrukking en angstcultuur destijds. Iedereen bespioneerde iedereen, ook onderling in families, en er gebeurden dingen die nu nog niet openbaar zijn gemaakt. Zoals in de vrij recente film “Das Leben der Anderen”, bedenk ik. Maar daardoor loop ik pas laat het stadje in, en in dit deel van Duitsland eet men vroeg: na achten gaan de keukens dicht. Er is nog wel een modern ingericht Italiaans restaurant aan de rand van het stadje en daar kan ik nog wel terecht – en heb ook weer al m’n Italiaans kunnen luchten :-).
Maandag 6 augustus, Einbeck – Goslar, 66 km
In de ferienwohnung blijkt het koeler te zijn dan in de hotelkamers die ik tot nu toe heb gehad, dus lekker geslapen. Ik vertrek nu wel echt vroeg, 06.40 u, na ontbijt met thee en krentenbol. Het is nog haast koud, voor het eerst deze reis trek ik een extra shirtje aan. Om 08.00 u zie ik dat het pas 15 graden is. Eerste stuk is heerlijk fietsen, maar ik heb wat last van een paar dingen: zo doet m’n teengewricht nog pijn nadat ik m’n teen meer dan een week geleden hard gestoten heb, voel ik iets raars in m’n rechterheup, heb ik schaafplekken op de billen en ook protesteert m’n rug geregeld aan het eind van de dag. Met andere woorden, PHPD (pijntje hier, pijntje daar), oftewel zadelpijn en ander damesleed!
Weer veel mooie uitzichten vandaag. Het is nergens vlak, ook niet daar waar volgens de kaartjes en informatie er geen stijging zou zijn. Maar er zijn twee echt grotere klimmen, tot 290m hoogte (start was 106m). Op bijna het hoogste punt van vandaag, even voorbij Wolperode, staat weer een informatiebord van de R1 en een schuilhutje, met dit keer een gastenboek, dus ik laat een boodschap achter. Er zijn meer Nederlanders langs gekomen. De route bestaat verderop weer uit veel slechte gravel- en zandpaden. Dus ook weer noodgedwongen lopen.
Ergens op zo’n pad lunch ik met een eitje en een stuk komkommer (verbazend hoe lang die goed blijven!), en dan komt het Nederlandse stel uit Zutphen langs. Ik ontmoette hen zaterdag bij de koffie in Vörden. We stellen ons maar even voor, wie weet ontmoet ik Mieke en Kees nog een keer. Zij gaan verder en ik stap een tijdje later op
Hier in dit gedeelte van de Harz zijn de fietsbordjes wit met groen, niet zo zichtbaar in een bos. Bij een splitsing heb ik vijf minuten staan zoeken voor ik ze vond in het struikgewas.
In Langelsheim drink ik aan het eind van de middag een “apfelschorle” (half appelsap, half mineraalwater) bij een cafeetje, en ja hoor, daar komen Mieke en Kees weer langs. Zij hebben de slechte paden gemeden en grote stukken op de hoofdweg gefietst. Wellicht toch wat om. Maar misschien ga ik dat ook wel doen, want dan fiets je tenminste!
Na weer veel slecht wegdek, uitpufpauzes en spijt hebben het restant apfelschorle bij het water in m’n bidon gedaan te hebben (alles plakt!) kom ik tegen vijven in Goslar aan, bij hotel “Der Achtermann”. Groot hotel uit 1886, gebouwd tegen een nog veel oudere middeleeuwse toren van stadswal aan, de Rosentor. Hotel is wel enigszins vergane glorie, en ik heb een kleine, heel hoge kamer, waar de open ramen geen verkoeling bieden. Maar er is wel een klein binnenzwembadje, waar ik dankbaar gebruik van maak. Ik ben behoorlijk moe - heb vandaag, met al dat lopen, een gemiddelde snelheid (zeg maar langzaamheid) weten te behalen van 10,2 km/u. Besluit een rustdag in te lassen.
Dinsdag 7 augustus, Goslar, 0 km
Vanochtend een extra wasje gedaan. Uit praktisch oogpunt had ik al gedessineerde shirts meegenomen – zie je niet elk vlekje op, maar het is toch wel zo fris ook m’n avondshirts eens te wassen….
’s Ochtends de “Kaiser Pfalz” bekeken. De pfalzkastelen waren tijdelijke verblijfplaatsen van de keizers van het Heilige Roomse Rijk (zeg maar Groot-Duitsland) dat bestond vanaf de 10e eeuw tot 1806. Het was geen staat in de huidige betekenis, maar een politiek verbond van wereldlijke en kerkelijke gebieden, die direct of indirect onderworpen waren aan de Rooms-Duitse keizers. Het pfalzkasteel in Goslar is het op twee na grootste. Er is een rondleiding/vertelling in het Duits, en ik begrijp zo’n 70%. M’n Duits wordt weer steeds vloeibaarder.
Ik eet een late lunch – soepje - in de binnenstad en om 15.00 hoor ik daar een carillon klingelen en het duurt even voor ik door heb dat vanaf de zolder van dat carillonpand aan de markt poppen naar buiten komen. De foto’s zijn uit de verte en dus wat wazig.
Later die middag met de fiets (was toch even een eindje) naar het plaatselijke Freibad. Heel groot en érg lekker!
Woensdag 8 augustus, Goslar – Wernigerode, 41 km
De aanwijzingen in het routegidsje zijn wat verwarrend, deze etappe. Er wordt een aantal, vage, suggesties gedaan voor alternatieven, maar als ik de reguliere bordjes volg lijkt een deel daarvan al hetzelfde te zijn als het geboden alternatief, maar niet alles. Even puzzelen dus. Het eerste stuk, hoewel weer eens steil omhoog en vervolgens omlaag, lukt aardig. Maar bij het dorpje Oker gaat het mis. Ik volg trouw de bordjes, maar beland dan op een behoorlijk drukke lokale verbindingsweg, waar 70 km/u mag en wordt gereden, minstens. Niet fijn. Ik probeer de weg in het bos weer te vinden, maar loop vast in een woonwijkje. Dan maar dieper het dal in en zelf een route zoeken. Maar dat is ook veel heuvel op en af. Als ik bij een pleintje het kaartje bestudeer om te zien waar ik nu precies ben en waar ik heen moet, stapt een vriendelijke man uit zijn auto en biedt hulp. Hij legt uitgebreid uit hoe ik moet fietsen, zo aardig! Maar ik moet wel een paar kilometer de lange, stijgende Ilsenburgerstrasse volgen. Ergens langs die weg zit een bakkerij en aangezien het inmiddels al dik na tienen is, ga ik er koffiedrinken. Heb ook behoefte aan enig sanitair comfort, maar volgens de verkoopster is er zelfs voor het personeel geen toilet. Lijkt me sterk. Verder is ze wel aardig en op mijn vraag waar de voormalige grens tussen de Bondsrepubliek Duitsland en de DDR nu eigenlijk precies lag, vertelt ze me dat dat heel dichtbij was, door het Harzer bos heen. Dan weer verder. Volgens de eerdere vriendelijk man moet ik na de Netto supermarkt naar rechts om bij het bospad uit te komen. (Bij de supermarkt mag ik overigens wel gebruik maken van het personeelstoilet. Hoe belangrijk zoiets kan zijn!)
Alleen de weg erachter leidt in een kringetje door een villawijk. Een voorbijgangster met een klein hondje lijkt nog nooit van een fietspad gehoord te hebben (en ik zeg het toch echt in m’n beste Duits: Fahrrad Pfad). Weer terug – omhoog – naar de weg en bij een financieel adviseur/makelaarskantoor nogmaals de weg gevraagd. Het zweet loopt inmiddels met straaltjes van me af en ik sta even genietend in de wind van een ventilator. Ik moet overigens nog even verder pas rechtsaf. En daar staan bij een bospad de welbekende R1 bordjes weer!
Het pad door het bos is mooi, landschappelijk gezien, maar een drama om op te fietsen. Althans met een zwaarbeladen, hybride fiets met dunne banden. Dus weer héél veel lopen, zowel omhoog als omlaag (vandaag komt m’n gemiddelde niet boven de 9 km/u uit…..).
Dan kom ik, even na twaalven, bij de brug over het riviertje de Ecker uit, en dit was dus de grens destijds.
Borden geven aan dat hier het landsdeel Sachsen-Anhalt begint, en dat er eeuwenlang een gasthof heeft gestaan. Ook was er sinds eind 19e eeuw een gezondheidscentrum gevestigd, Jungborn, waar mensen konden kuren en een licht- en luchtbad konden nemen. Ook water en modder behoorden tot de therapie. Er was een aparte mannen- en vrouwenafdeling, en het werd het beste geacht als je naakt rondliep, om de heilzame werking van de natuur in je op te nemen. Op het informatiebord ook een oude foto van voet- of handballende naakte mannen. Kom daar heden ten dage eens om, in deze steeds preutser worden tijden!
Maar goed, dit grensgebied werd in 1964, toen de spanningen tussen het westen en het oostblok steeds meer toenamen, hermetisch afgesloten en het gezondheidscentrum en het gasthof (wat er nog van over was na de tweede Wereldoorlog) werden met de grond gelijk gemaakt. Jarenlang was het bos verboden gebied.
En in 1989 werden de grens dus weer opengesteld c.q. opgeheven. Kan me dat nog goed herinneren. De Berlijnse muur die afgebroken werd door gewone mensen, de trabantjes en wartburgs die in de zomer van 1990 naar ons land kwamen, in Roemenië de gevangenneming en executie van dictator Ceausesccu en diens vrouw; kortom de totale afbrokkeling van het oostblok. Historische tijden, en inmiddels al weer bijna 30 jaar geleden.
Ik ben benieuwd te zien in hoeverre dit deel van Duitsland nog anders is dan het westen. Het eerste voormalig Oostduitse stadje waar ik kom is Ilsenburg. Ziet er aangenaam uit. Mooi parkje met waterloop en fontein aan de ene kant van de weg en aan de andere kant een forellenmeertje met aan de overkant een mooi terras van een enigszins chic hotel. Dus daar moet ik heen – in m’n bezwete fietskloffie. Als ik na een m.i. welverdiend alcoholvrij biertje opsta voor de laatste kilometers komen er net twee Nederlandse fietsers aan met volle bepakking. Ik word begroet met: “hé, jij bent vast Tanja!” Ik kijk behoorlijk verbaasd, maar ze hebben mijn aantekeningen van eergisteren gelezen in het gastenboek hoog op de berg. Leuk gesprek en ervaringen uitgewisseld. Jannie en Sander uit Nijmegen zijn op weg – met tent – naar Berlijn en doen ca. 100km per dag. Pittig!
Tegen vieren kom ik in Wernigerode aan. Het slot hoog boven het stadje is al van verre te zien. Via de enige nog bestaande stadstoren, de Westertor, rijd ik de Altstadt in.
Kom al snel op Marktplatz met diverse schilderachtige gebouwen.
En vandaar ga ik de Breitestraat in. Aan het eind daarvan is m’n hotel, Alte Brennerei. Lijkt aanvankelijk geheel gesloten, maar na bellen kan ik naar binnen, waar een uiterst miniem kamertje op me wacht….. Wel een erg lekkere douche, waar ik minstens 20 minuten onder sta. Gegeten op terras bij Markt, waar ik laat op de avond in gesprek raak met vier jolige wat oudere Duitsers.
Ik blijf hier nog een dagje. Overmorgen zou het wat koeler worden!
31 juli - 4 aug, Münster - Höxter, 240 km, totale reisafstand 624 km
Hallo allemaal,
Hier dan weer een verslag van de afgelopen 5 dagen, sinds ik alleen verder fiets. Een stuk ongezelliger, dat is zeker. Verder is het nog steeds heet, ben ik door het Teutoburger Wald heen (veel bergachtiger dan gedacht, hoogste klim tot 319 m) en ben ik nu aan de voet van de Harz, heb ik wat pech gehad met notebook/tablet, en had ik hier geen telefoonverbinding! Maar verder gaat het goed en ik ben desondanks nog een stuk opgeschoten. Hieronder het van dag-tot-dag verslag, en onder de tab foto’s een fotoserie met dezelfde naam.
Dinsdag 31 juli, Münster - Hansewinkel, 57 km
Om 07.50 u vertrokken, toch nog ietsje later dan ik eigenlijk wilde, gezien de warmte. Via de Promenade op de voormalige stadswallen naar oostkant van Münster en daar snel de R1 route gevonden, die door rustige straten Münster uit voert, via een fietsbrug over de rondweg heen en het platteland op. Al vrij snel kom ik bij een klein meertje, waar kano’s verhuurd worden. Gelukkig nog gesloten, anders was de verleiding wel groot! Mooi oud traditioneel vakwerk huis ernaast. In dit gebied zijn ze met rode baksteen, niet wit gepleisterd.
Het wegdek van de R1 route is nogal wisselend: van glad nieuw asfalt tot hopeloos kapot gereden, weer opgelapt en weer kapotgereden asfalt, en van begaanbare gravel-, grit- en zandpaden tot volstrekt onfietsbare paden. (Onfietsbaar is misschien nog geen bestaand woord, maar drukt wel precies uit wat ik bedoel. Hierbij dus een nieuw woord toegevoegd aan de Nederlandse taal.)
De bewegwijzering met de R1 bordjes is over het algemeen in orde en efficiënt (als er meerdere routes dezelfde kant uit gaan staat er slechts één wit bordje met rood fietsje en pijltje), maar soms ontbreekt toch een bordje, en dan kan het goed fout gaan……
Ik kom langs een hertenparkje met bruine, zwarte en witte hertjes (of reeën) nog nooit eerder gezien. In het schilderachtige Warendorf drink ik koffie. En dan komt er ook nog een open rijtuig aangereden met 2 prachtige grote zwarte paarden ervoor, met vlechten in de manen en een wit kapje over oren en voorhoofd (zoiets heeft vast een naam, Paul?). Ik maak foto’s en een praatje met de koetsier. Het zijn Friese paarden, “aus ihres Land”. Ik zeg hem gedag in mijn beste Duits: Ich muss wieder weiter, auf mein eigenen eisenes Pferd.” Vast veel fouten daarin, maar de koetsier moet lachen.
Het wordt wat eentonig, maar het blijft heel heet. Heb daarom in plaatsje met Freibad (openluchtzwembad) een kamer geboekt. Zwembad blijkt plezierig, maar hotel is wat sleets. Voor de enige, wel heel grote kamer (bijna appartement) betaal ik wel erg veel, EUR 138,- En dan is die kamer ook nog heet……
Woensdag 1 aug, Hansewinkel – Hövelhof (Riege), 90 km
Slechts enkele kilometers op weg kom ik langs een wel heel aantrekkelijk hotelcomplex in Mariënfeld, gehuisvest in een uitgebreid voormalig klooster, met tuinen, parkjes en verschillende terrasjes. Hoeveel zou hier een kamer gekost hebben? Ik troost me maar met de gedachte dat dit hotel niet op booking.com stond en er vast geen kamers vrij waren gisteren…
Ik moet een beetje wennen aan de kaartjes van dit 2e gidsje, van Bikeline, een andere dan het eerste stuk van de route. De kaartjes zijn op veel kleinere schaal, dus als je even niet oplet, ben je al voorbij het punt waar je nog naartoe dacht te gaan. Zoals al eerder gezegd maakt de R1 flinke slingers. Gisteren ontmoette ik een man die van Amsterdam naar Berlijn aan het fietsen was – in 3 weken! Maar hij snijdt af en toe flinke stukken van de route af. Hij stelde dat waar de route 150 km lang is, de directe (fiets-) weg slechts 100 km is. Dat klopt wel. Na vanochtend vanuit Hansewinkel 12,8 km te hebben gefietst kom ik bij een kruispunt, waar een fietsbordje naar Hansewinkel wijst: 8,6 km! Maar ja, ik heb alle tijd en wil toch de complete route rijden zelfs ondanks lastige bospaden e.d.
Na de koffiestop in Gütersloh gaat het mis in de wijk Kattenstroth – naam lijkt verdacht veel op kattenstront. Bordjes kloppen niet, ik rijd rondjes, en als ik de weg vraag krijg ik als antwoord dat ik vlakbij het ziekenhuis zit – ja , dat zie ik ook wel, maar waar is dat op mijn kaartje en waar loopt de R1?? Uiteindelijk door klant in winkel de goede richting gewezen. Verlies veel tijd en krijg er kilometers bij.
Route loopt vandaag verder voor een deel langs het riviertje de Ems; in sommige plaatsjes zoals Rheda en Wiedembrück hebben ze van de oevers heel prettige parkjes gemaakt, waar de R1 doorheen loopt. En aan het begin een Freibad en aan het eind een Hallenbad (binnenzwembad). Vandaag overigens lang 5 Freibäder gekomen En allemaal met enthousiasme in gebruik. Straks terug in Delft ga ik een actie starten voor een openluchtzwembad!
Verder vandaag weer heet. Een meertje op de kaart met een tekeningetje van een terrasje erbij blijkt een uitkijkpunt waar je slechts een glimp van het meertje (vogelreservaat) kunt zien en een picknickbank. Dan maar water en een krentenbol. Even later komen 5 Duitse dames aangezet op sjoemelfietsen (e-bikes). Zijn oude tennisvriendinnen die het contact weer opgenomen hebben en nu eens per jaar met elkaar een paar dagen gaan fietsen. (Klinkt bekend, niet, Irene, Jacqueline en Nicoline?)
Dan nog een heet stuk tot in Rietberg: vakwerhuizen met groepje grappige beelden ervoor in jaren vijftig stijl, en een galerie met grote beelden van (afval-) metaal – zie foto’s.
Door het eerdere omrijden en de vele extra slingers gaat de route langer uitvallen dan de gedachte 75 km. Het worden er 90 in de hitte. Laat in de middag drink ik me nog wat moed in voor de laatste 20 km – met alcoholvrij bier. Tegen half acht kom ik aan in hotel Piärdestall, inderdaad plaatselijk dialect voor paardenstal.
Donderdag 2 aug, Hövelhof (Riege) – Horn (Bad Meinberg), 41 km
Vanochtend moet ik eerst een stuk onverhard pad door een bos. Dit blijkt wel echt onbegaanbaar. Al op kaartje aangegeven omweg lans de golfbaan genomen. Daarna komt het Teutoburger Wald echt in zicht en gaat het stijgen richting Augustburg. Valt niet mee. De bagage en de extra “lijfbagage” gaan dan tellen. Wat ook niet helpt is dat het om half twaalf al 30 graden is. Maar ik zwoeg dapper verder. In Detmold, aardige plaats met aangelegd stroompje dwars door de stad, drink ik koffie en lunch tegelijk met een stevige vegetarische burrito, vol bonen, mais en paprika. Tijdens deze reis lijnen is geen optie, ik heb nu al m’n kracht nodig om tegen de hellingen op te fietsen. Na Detmold gaat het weer steil omhoog, maar vlak nadat ik een tijdje heb staan uit te puffen, kom ik langs een Freibad! Hierna hoef ik nog maar 7 km tot aan het hotel, dus ik lig van half drie tot na zessen in het heerlijke bad! Zelfs stoeltje en naderhand ligbedje weten te bemachtigen.
De laatste 7 km vallen echter vies tegen. Ik moet stukken lopen op het eind zelfs een stuk helling waarvan ik denk dat hij 20% stijgingspercentage heeft. De douche in het hotel is weer heel hard nodig! Het is een mooi gelegen hotel met wat eenvoudige wellnessfaciliteiten en een binnenzwembad. Dagje blijven?
Vrijdag 3 aug, Horn (Bad Meinberg), 0 km gefietst (wel in taxi gereden en gelopen)
Nou, dat dagje blijven loopt anders dan gedacht. Notebook/tablet deed niets meer, zelfs niet na een nacht opladen. Ook is in dit hotel (Bärenstein, in stadsdeel Holzhausen Externsteine) en naaste omgeving geen telefoonverbinding mogelijk. Ben dus weer terug in de vorige eeuw. Maar het notebook wilde ik toch wel weer aan de praat krijgen! Taxi terug naar Detmold genomen (“even” heen en weer fietsen is geen optie), waar ik mijn lot, oftewel dat van het notebook, in handen leg van de “PC-Spezialist”. En zowaar, er zit weer wat leven in. Batterij was helemaal leeg, waarschijnlijk ook door warmte, en opladen kwam nu pas moeizaam op gang. Wel een gedoe. Volgende reis ga ik weer terug op ansichtkaarten en een geschreven dagboekje! En de hulp van de PC-Spezialist was dan wel helemaal gratis (wel fooi gegeven), maar de taxi’s bepaald niet….
Heb nu dus een vrije middag, en ga wandelen naar de Externsteine, een heel aparte rotsformatie van 70 mln jaar oud. Volgens de mensen van het hotel is het een kleine wandeling, even om de hoek, maar een detailkaartje is er niet en het blijkt een wandeling van een half uur. Als ik bij een huis tegenover een bospad de weg vraag, zegt deze man dat ik inderdaad dat bospad moet nemen, en dan “immer gerade aus”! Ja, en na 200 m kom ik dan uit op een T-splitsing. Hoezo, immer gerade aus? Voorbijkomende wandelaars wijzen me de weg en zo kom ik er uiteindelijk en zie al van een afstandje de stenen pilaren oprijzen. Hier gaat ook de R1 fietsroute voorbij, en kruist hier de E1 wandelroute, van de Noordkaap in Noorwegen tot Salerno in zuid-Italië. Er staat een grote wegwijzer met de resp. afstanden erbij. Voor de R1 is dat Boulogne sur Mer, 920 km naar het westen, en St Petersburg 2930 km naar het noordoosten.
De Externsteine zijn imposant, en rijzen wat vreemd op, zo’n 35 meter, uit het landschap. Ik zou zeggen, zie de foto’s. Je kunt er met trappen op en na een tijdje twijfelen doe ik dat. Ik dacht dat ik geen hoogtevrees had?!
Zaterdag 4 aug, Horn (Bad Meinerg) – Höxter, 52 km gefietst
Voor zevenen op weg en het is inderdaad nog lekker koel. Dat heb ik hard nodig, want er moet gelijk een stevig stuk geklommen worden door het bos, tot hoogste punt tot nu toe, 319 m. Ik moet zelfs een gedeelte omhoog lopen, omdat het eenvoudigweg te steil voor me is. Probeer deze steilte te vangen in foto’s, maar hierop lijkt alles plat… En dan moet ik ook nog hele stukken naar beneden lopen, omdat ik het te griezelig vind met al die losse stenen en bosgrond. Al met al ben ik in een uur maar 8 km opgeschoten. Na dit stuk door het bos kom ik in Leopoldstal, wat in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, bovenop de helling ligt en de weg erdoorheen gaat flink omhoog en omlaag. De hele dag fiets ik door stevig heuvelend, voornamelijk boerenland over kleine weggetjes. Het landschap is mooi, maar een plaatsje af en toe zou leuk zijn. Pas tegen twaalven kom ik eindelijk door een dorpje, Vörden, en gelukkig is daar ook een café voor de hoognodige koffie en sanitaire stop. Als ik er even zit gaat er vlakbij loeihard 3x een luchtalarm af. Aangezien de mensen op straat gewoon doorlopen, neem ik aan dat dit slechts een oefening is. Hier dus elke eerste zaterdag van de maand om 12.00 u. Er komen nog 2 Nederlanders op de fiets aan (herkenbaar, ook geen helm, wel veel bagage). Zij zijn een week terug uit Zutphen vertrokken.
Na de koffiestop volgt er een lange, aangename en grotendeels beschaduwde afdaling naar Höxter aan de rivier de Weser, waar mijn hotel is. Alleen zo jammer dat de route morgen weer omhoog gaat.... Een volgende fietsreis wordt beslist iets langs een rivier! Höxter zelf is een aardig oud stadje, daterend uit de 8e eeuw, nog met vakwerkhuizen uit de 16e eeuw, rijk gebeeldhouwd en beschilderd. Zie de foto’s.
Ik moet morgen weer vroeg op, geplande traject is 80 km, o.a. doordat in meer nabije plaatsen alle hotels vol zijn. Maar er zitten ook nog en paar bergen in het traject…
27-30 juli, Eibergen - Münster, 151 km, fietsafstand vanaf start 384 km
27 -30 juli, Eibergen – Münster, 151 km, totale fietsafstand vanaf start 384 km
Hallo allemaal,
Het eerste traject is achter de rug en Yvonne is gisteren met Marcel terug naar huis vertrokken. Ondanks de bloedhitte toch behoorlijk opgeschoten. Hieronder het van dag tot dag verslag, en onder de tab “Foto’s”, alle bijbehorende foto’s in de serie met dezelfde naam als dit verslag. Heb getracht het beperkt te houden, maar als ik eenmaal aan het schrijven ben is het lastig te stoppen, sorry!
Vrijdag 27 juli, Eibergen – Stadtlohn/Büren, 50 km.
Rechtstreeks zou hooguit 8 km zijn, maar de R1 neemt allerlei slingers en omweggetjes, dus we staan pas na zo’n 12 km aan de Duitse grens bij Zwilbroek/Zwillbrock. Vlak erna ligt het natuurgebied Zwillbrocker Venn, waar diverse vogels en zelfs flamingo’s zijn. De route maakt een bocht door het gebied, maar om bij de uitkijkpost te komen moeten we een stukje van de route afwijken. En dan ga ik de fout in bij het lezen van het bord en kies de verkeerde richting. En dat met al mijn gepoch over goed kunnen kaartlezen en richtinggevoel! Sorry Yvonne. Nadat we goed gereden zijn moeten we het laatste deel ook nog een stuk lopen over een pad met mul zand, en onze fietsen daar doorheen zeulen. Vanuit de hut heb je inderdaad een mooi uitzicht over het vogelreservaat. Jammer genoeg hebben we geen 1-euro munt (of D-mark zoals op het apparaat staat) om de daar staande verrekijker te gebruiken. En ook de flamingo’s hebben zich kennelijk verstopt achter het eiland dat in het ven ligt. Toch de moeite waard, maar zijn nu wel een uur kwijt van de betrekkelijke ochtendkoelte……
Dan weer op weg en bij het eerste Duitse plaatsje Vreden leidt de route langs de parkachtige oever van de Berkel, mooi. Daarna door landelijk gebied verder naar Stadtlohn, waar we bij de waterkering midden in het stadje staand onze lunch (krentenbol, hardgekookt ei, water) nuttigen. Het enige bankje in de schaduw is bezet. In de plaatselijke supermarkt kopen we ook alvast eten voor morgen.
Gisteren bij het boeken van de komende overnachting, leek het hotel vlak buiten Stadtlohn te liggen, richting Büren, aan de Almsick 64. We rijden al gauw op die weg en denken er te zijn, maar de huisnummering is nogal onlogisch. We passeren een “Freibad” (openluchtzwembad) en het kost veel praktisch geredeneer om niet direct af te stappen. Had ik al vermeld dat het weer 37 graden is?
Goed dat we toch doorgereden zijn. Aan de Almsick komt maar geen eind, en de nummering gaat alle kanten uit (later begrijpen we dat het hele buitengebied zo heet). Nadat we een passerend pakketpostbusje hebben aangehouden om naar de locatie van het hotel te vragen, blijkt dit nog zeker 10 km verderop, ín het gehucht Büren. Dus maar even op de tanden gebeten en na een uur aangekomen bij Land-Gut Hotel Ritter. Onze kamer is in een bijgebouw en de fietsen kunnen geparkeerd worden in de paardenstal – er zijn zeker zo’n 10 paarden. De stalen rossen naast de echte rossen!
Dan douchen, wassen, terrasje, route plannen, hotel(s) boeken voor volgende dagen en eten. Zelfs in de schaduw en ’s avonds blijft het heet. Er zou vannacht een unieke “bloedmaan” zijn, maar we hebben zelfs geen gewone maan gezien. In de kamer is het deze nacht haast net zo heet als in Bronkhorst, maar wel met iets meer zuurstof. Niettemin drijf ik het bed uit……
Zaterdag 28 juli, Stadlohn/Büren – Havixbeck, 60 km
Vanwege de warmte nemen we geen hotelontbijt, maar zetten een kop thee in het gastenverblijf en eten een krentenbol. Rond half zeven kunnen we dan vertrekken. Het is lekker fris en er schijnt mooi ochtendlicht over de gouden korenvelden. Het landschap glooit inmiddels.
Doordat we gisteren eigenlijk verder zijn gekomen dan gepland, kunnen we deze laatste twee dagen kortere trajecten fietsen tot Münster, waar Marcel zondag Yvonne komt ophalen met de auto. We hadden uitgerekend en geschat dat het dagtraject vandaag 45 km zou zijn (de informatie in het routeboekje is niet al te precies, blijft dus beetje gokken). Maar het worden er vandaag dus 60, jawel!
We komen langs enkele “Wasserburchten” – kastelen met slotgracht, maar privébezit en niet van binnen te bezichtigen. Helaas ook geen kasteelheer gezien om mee aan te pappen….. Wel een routebord met nadere informatie over de R1 en een hoogtekaartje. Later vandaag moeten we over het hoogste punt van de route in dit deel (tot Münster), 146m.
We gebruiken koffie en zoete appelbroodjes bij een klein bakkerijtje in het dorpje Osterwick, en zijn daarmee waarschijnlijk de laatste klanten. De winkel sluit vanmiddag voorgoed, vanwege te weinig klandizie. Trieste ontwikkeling die je overal in Europa ziet. Kort na deze stop gaat het mis met de route. Allereerst nemen we een fietspad, aangelegd over een voormalige spoorbaan en parallel aan de weg. We komen daar geen afslag naar rechts tegen, zoals zou moeten volgens het kaartje. Na meer dan een kilometer komt het spoorbaanfietspad weer bij de weg, dus daarlangs terug. Geen bordje te bekennen, alleen een modderpad met aanduiding Vechtedal. Nogmaals terug over spoorfietsbaan (hoe heet zoiets?), waar ik bij het vroegere stationnetje, nu omgebouwd tot cafeetje, aan twee oudere heren, met pilsje voor zich, de weg vraag. “Ja, we zagen jullie al een paar keer langs fietsen!” grijnzen ze. Ik antwoord dat dat inderdaad onze hobby is ;-). Ze wijzen ons gelukkig de juiste weg, en bij de afslag aangekomen zien we daar een lege paal staan, waar vast ooit routebordjes aan gehangen hebben. Ga het nog melden aan de R1 organisatie, evenals een eerder, in een bos ontbrekend bordje, waardoor we ook enkele kilometers moesten omrijden.
Het is ondertussen bewolkt geworden, wat zeer welkom is, en we beginnen langzaam aan de klim. Gaat beter dan verwacht – Yvonne is wel een stuk sneller, maar ik ploeg toch ook als een puffende locomotief door - en plots staan we op het hoogste punt! Foto’s. Dan gaat het regenen, wat op zich heel lekker is, maar de afdaling gaat over een pad met veel losse stenen, en ook het asfalt verderop zal glad zijn. Dus voor het eerst gaan de fietshelmen op. Nou zag ik er al niet zo elegant uit in fietskleding......
Het laatste stuk naar Havixbeck gaat vlot. Prettig hotel, en aardige ontvangst. Het is inmiddels weer zonnig geworden, dus na douche en dagwasje gaan we lopen naar het plaatselijke Freibad. Blijkt verrassend groot en compleet, zeker voor zo’n klein dorpje. (En Delft en Den Haag hébben niet eens een openluchtzwembad meer!) We zwemmen ruim een half uur baantjes, echt zalig, ook voor de spieren. Dan pakken we ligbedjes – werkt met munten, net als supermarktkarretjes, heel handig, en installeren ons met dagboekje en sudoku puzzelboekje. Aangenaam. Dan trekt de lucht weer dicht en rommelt het in de verte. Als de eerste spetters beginnen te vallen rennen we naar de kleedhokjes. Zijn we eindelijk in een zwembad na 5 dagen fietsen in de bloedhitte, gaat het onweren! Nou ja, toch heerlijk uurtje gehad.
We eten in klein Italiaans, haast snackbarachtig restaurantje, maar erg lekker. Nog leuk gesprek met Italiaanse eigenaar die al een mensenleeftijd in Duitsland woont. Yvonne, met zoon wonend in Italië en Italiaanse schoon- en kleindochter, kan ervaringen uitwisselen. Voor het slapengaan lopen we nog door nachtelijk Havixbeck, wat zelfs een pleintje met wat terrasjes blijkt te hebben. Maar niet meer voor ons!
Zondag 29 juli, Havixbeck – Münster, (26+15=) 41 km
Ik heb heerlijk geslapen in vrij koele kamer, Yvonne helaas wat minder. We hebben met Marcel om 11.00 u afgesproken in het Stadthotel Münster. Volgens de planning hoeven we vandaag slechts 26 km te fietsen, dus dat is makkelijk te doen. Het is aanzienlijk koeler dan eerdere ochtenden. Het fietsen gaat vlot, ondanks veel slechte en smalle paden, waarop je hoogstens 13 km/u kunt halen. Rond half tien rijden we over een viaduct over de A1 de buitenwijken van Münster binnen. Een snelle kop koffie aldaar en dan via de “Promenade”, een beschaduwd fietspad over de voormalige stadswallen, richting het hotel. Aan de zuidkant van Münster ligt een langgerekt meer, de Aasee, en bij een uitzichtpunt nemen we met de zelfontspanner een laatste foto van onszelf met de fietsen. Ik ben héél blij met Yvonne’s gezelschap afgelopen week, zowel haar gezelligheid en vriendschap als de steun en bemoediging wanneer ik het zwaar had!
We vinden het hotel direct en zijn er om 10.30 u. Ik kan echter pas vanaf 15.00 u van de kamer gebruik maken, dus we frissen ons enigszins op bij de toiletten en kleden ons daar om. Klokslag 11.00 u komt Marcel binnenlopen; soms lukken afspraken perfect!
Uiteraard moet er veel verteld worden. Dus eerst koffie en bijpraten, en dan de binnenstad van Münster met elkaar verkennen. Er rijden daar een soort electrische koetsen/replica’s van de eerste auto’s, als toeristenvervoermiddel. Dat lijkt ons wel wat, en zo laten we ons bijna drie kwartier lang door Münster rijden. Natuurlijk zijn we daarmee de ultieme toeristen, maar het is wel lekker zo vervoerd te worden na al die fietskilometers! Daarna een late lunch tegenover de Dom. De beide torens van die Dom zijn overigens voorzien van ogen, grappig. Overal in de stad zie je grote affiches van een tentoonstelling/evenement “Kulturerbejahr 2018 im Rahmen de Grossprojektes Frieden Europa”, met een gestileerde rode duif. Een vredesproject dus. En in de raadzaal informatie en exposities over de Vrede van Munster (in het Nederlands zonder umlaut): het einde van onze tachtigjarige bevrijdingsoorlog tegen de Spaanse overheersing en het begin van Nederland. Historische grond.
Na de – late – lunch gaan we ….. fietsen! Marcel heeft nl. ook zijn fiets meegenomen en gezamenlijk rijden we over de stadswal-promenade naar het 18e eeuwse, barokke, slot Münster. Vrij imposant. Deze zomer is er aan de voorzijde een buitenbioscoop opgesteld, met een zee aan witte plastic stoeltjes ervoor. Aan de achterzijde van het slot ligt de botanische tuin, die we even ingaan. Daarna fietsen we een rondje om de Aasee, maar het prettige terrasje waar we op hopen blijkt overvol. Het is natuurlijk weer heel warm. We belanden uiteindelijk bij een vrij chic Italiaans restaurant aan de andere kant van Münster, in een wijk met monumentale jugendstil huizen. Dito prijzen.
Terug bij het hotel – en na 15 fietskilometers – worden de fietsen op de auto gezet en zwaai ik Yvonne en Marcel met enige weemoed uit. Nu alleen verder.
Maandag 30 juli, rustdag Münster, veel gelopen en ca. 2 waterfietskilometers
Gisteravond las ik op internet het bericht dat één van de slachtoffers (een Nederlander) van de aanslag met een bestelbusje op een terras in de oude binnenstad van Münster in april dit jaar alsnog is overleden aan zijn verwondingen. Heb destijds het nieuws van die aanslag wel meegekregen, maar had er absoluut niet bij stilgestaan nu we naar Münster gingen. Vreemd idee dat ik nu vlak bij die plek ben. Het leven is gevaarlijk en een helm beschermt je dan ook niet……. Laten we maar proberen van het leven te genieten zolang dat kan.
Na op m’n gemak te zijn opgestaan en te hebben ontbeten, ga ik naar het winkelgebied in het westelijk deel van de “oude” stad (in de 2e wereldoorlog is Münster voor 90% verwoest, dus de meeste “historische” gebouwen, inclusief de Dom, zijn opnieuw opgebouwd). Ik zoek een dunne, lichte lange broek, zodat ik de zwaardere broek die ik bij me heb, terug naar huis kan sturen. Helaas, er is nog maar weinig over van de zomercollectie, dus dit lukt niet. Wel lekker op terras koffie en daarna grenadine-munt ijsthee gedronken en m’n papieren dagboekje, wat ik ook bijhoud, bijgewerkt. Door de Prinzipalstrasse gelopen met de typerende bogen en galerijen. Wat lastig te omschrijven – zie de foto’s.
Laat in de middag nog gaan waterfietsen op de Aasee. Dacht er iets verkoeling te vinden, maar de waterfiets trapt erg zwaar….. Wel goed voor de fietsconditie! En o ja, het is hier weer zo’n 34 graden.
Gegeten in biergarten in de buurt van de Aasee, met nu (tegen twaalven) een openluchtconcert op de achtergrond. Nu toch maar eens naar het hotel en m’n boeltje pakken.
24-26 juli, Delft - Eibergen, 233km
Hallo lieve familie, vrienden en bekenden,
We hebben de eerste drie fietsdagen erop zitten! En dat in de heetste periode die Nederland in jaren heeft gekend. Het valt niet mee... Hieronder het verslag van dag tot dag, en onder de tab Foto's vind je de bijbehorende fotoserie met dezelfde titel als dit verslag.
dinsdag 24 juli 2018, Delft - Doorn, 103 km.
Ik vertrek, tegen mijn gewoonte in, behoorlijk op tijd. Ik ontmoet immers in Bodegraven Yvonne K., die de eerste dag met me mee fietst, en later in Haarzuilens Yvonne W., die ons tegemoet komt fietsen vanuit haar vakantiehuis in Doorn. En zij zal de eerste week met me meefietsen, waarschijnlijk tot Münster in Duitsland, heel gezellig!
In de buurt van Pijnacker hoor ik ineens achter me: "Hallo Tanja!". Het is Brenda, van mijn trainingsgroep, op weg naar haar werk, hoe toevallig en leuk. Bij Zoetermeer gaat het een beetje mis: de knooppunten-bordjes kloppen niet en met zoeken en onvermijdelijk omrijden verlies ik een half uur (en krijg er zo'n 5 km bij voor vandaag, toch al een flink stuk). Ben pas na elven in Bodegraven bij Yvonne K, die bij het station op een beschaduwd trapje geduldig op me zit te wachten. Ik moet dan, na 40 km, echt eventjes rusten, Kort nadat we samen vertrekken zie ik ergens langs de kant van de weg de temperatuur staan: 33 C.
Ik kan slecht tegen de hitte, en de 27 km naar Haarzuilens zijn haast een marteling. Mogelijk speelt het feit dat ik vannacht amper geslapen heb en dat ik bijna niets ontbeten heb ook een rol. Als Yvonne K. Gdansk noemt, het einddoel van mijn reis, zeg ik dat ik dat niet ga halen. En het zonovergoten, ellenlange wilgenlaantje vindt ze schattig. Voor mij is het de hel.
Wanneer we, na veel drink- en rustpauzes anderhalf uur later dan gepland in Haarzuilens aankomen en Yvonne W. ontmoeten, laat ik weten te stoppen met de fietstocht en een taxibusje te regelen naar Doorn. Na een kop koffie, een zout dropje, druivensuiker en mijn hoofd onder de kraan gehouden te hebben, denk ik er gelukkig weer anders over, Ook ben ik weer aanspreekbaar.
De resterende 36 km naar Doorn, dwars door Utrecht, zijn zwaar en kosten de nodige rust- en drinkmomenten. Ook giet ik regelmatig water over m'n hoofd, waarop ik een katoenen lapje heb gelegd, met daaroverheen de zonneklep. Heel charmant. Rond 17.30 u zijn we bij het vakantiehuis in Doorn, waar Marcel W. appeltaart heeft klaarstaan. Ik ben immers ook jarig vandaag! Yvonne K.'s man Gerk is er ook met de auto en zij gaan vanavond terug naar huis. We gaan nog even zwemmen, dat is echt genieten! Marcel heeft heerlijk gekookt, Italiaanse bonensalade, daarna boeuf stroganoff en een ijstaartje als feestelijk verjaardagstoetje. Wel jammer dat er geen 63 kaarsjes op stonden.
Later die avond proberen we de hotelreservering in Bronkhorst een dag op te schuiven. Met deze hitte ga ik morgen niet de ca. 90 km van de route daarnaar toe halen. De route loopt ook over de Posbank en dat is echt een flinke klim door open heideveld! We kunnen echter geen verbinding krijgen met het hotel en puzzelen daarom een andere, kortere route uit. We denken dat die ongeveer 67 km zal zijn.
woensdag 25 juli, Doorn - Bronkhorst, 77 km
Om 07.20 u, lekker vroeg i.v.m. de warmte, zeggen we Marcel gedag en vertrekken we. Het is nu nog aangenaam koel, maar de eerste helling bij Leersum, over de Utrechtse heuvelrug, zorgt, bij mij in ieder geval, al voor wat zweetdruppeltjes. Yvonne's conditie is duidelijk beter. Ze past zich gelukkig aan mijn tempo aan en bij hellingen, die ze in haar eigen tempo moet doen, wacht ze boven op me. Gaat prima zo. Na een uurtje passeren we een fietsenwinkel, waar op de winkelruiten staat: "Ontdek de wereld, pak de fiets". Hoe toepasselijk. We rijden over Veenendaal en door Arnhem. Goede fietspaden, en de knooppuntenbordjes kloppen. Ergens op een fietspad even oponthoud; met een tractor dwars op het pad wordt een slotenmaaiboot (of hoe zoiets ook mag heten) in de naastgelegen sloot gemanoeuvreerd.
Verder mooie route, door bos, langs loslopende koeien, heel landelijk. Maar ook héél heet, wel 33 graden. Pittig dagje. Tegen vier uur zijn we bij Dieren, waar we, na een kop thee op een terrasje in oud-Dieren, de pont over de IJssel nemen. Dan nog een kilometer of 8 over een open dijkje naar Bronkhorst. Dat stuk valt tegen, nog heter dan eerder op de dag.
Rond vijf uur zijn we in Bronkhorst. Pittoresk plaatsje en dito hotel, maar kamer in bijgebouw blijkt bedstee te hebben en is erg heet, wat we niet zien zitten. We vragen daarom andere kamer, die losse bedden heeft. Deze blijkt helaas minstens zo warm en heeft slechts een enkel dakraam. Maar meer mogelijkheden zijn er niet. Tja.
Na douchen en fietsbroeken uitwassen (vaste prik bij een fietsreis) nog even een wandelingetje door Bronkhorst gemaakt. Op terras van het hotel wel erg lekker gegeten, en met een klein briesje werd het iets koeler. Na later op de avond respectievelijk een wijntje en een aperol-spritz, moeten we dan toch naar de kamer......
Donderdag 26 juli, Bronkhorst - Eibergen, 53 km
Was een vrij hopeloze nacht. Bloedheet in benauwde kamer, maar al zwetend toch wel iets geslapen. Om half acht zijn wij de eersten bij het - goede ontbijt. Helaas vertraging met weggaan, want er was nogal wat mis met de rekening. Na uitleg onzerzijds en enig geharrewar wordt de rekening met EUR 26 verlaagd. Toch nuttig dit soort dingen na te kijken. We kunnen uiteindelijk pas na half negen vertrekken en het is al gauw weer erg warm.
Vandaag veel mooie stukjes door Salland en de Achterhoek. Akkerland, afgewisseld met bos en af en toe een plaatsje. Helaas bestaan de paden door het bos heel vaak uit zand, waarvan grote stukken los zand. Fietst niet optimaal om het maar zachtjes te zeggen. Vergt nogal wat concentratie, waardoor je eigenlijk niet genoeg van de mooie omgeving kunt genieten. We drinken koffie op een terras in Vorden, op een pleintje. De eigenaresse schuift speciaal voor ons het zonnescherm wat verder uit. Dan weer op weg.
Voor deze nacht hebben we (gisteren) een hotel in Eibergen geboekt, de Kastanjefabriek. Is een voormalige fabriek die is omgebouwd tot B&B hotel. Naast dat het er op de boekingssite goed uitzag, viel de keuze hierop omdat er airconditioning is!!!! Als we er aankomen, na een dag van zwoegen in 37 graden (ik fiets liever de dubbele afstand in de helft van de temperatuur!), blijkt het een hele goede keuze te zijn. Zeer sfeervol verbouwd en ingericht, met aan de achterkant een parkje. De jonge eigenaresse vertelt dat het ooit, in de 19e eeuw, een weverij is geweest en later een leerlooierij en nog wat anders. Het stond al 15 jaar leeg en vervallen toen zij het kochten en gingen opknappen. Het is pas sinds maart open. Toevallig hebben Yvonne en ik vandaag praktisch dezelfde fietskleding aan, en de eigenaresse veronderstelt dat we zussen zijn......
Na het dagelijkse wasgebeuren lopen we door de achtertuin een stuk langs de rivier de Berkel naar een oude watermolen. Daarnaast zit een uiterst aangenaam restaurantje pal aan het water, waar we de hele avond doorbrengen en heel smakelijk en iets te veel eten. Vlak voor donker lopen we terug door het bos, naar onze ge-airconditionde kamer, héérlijk!.
Naschrift:
Inmiddels, terwijl ik dit op de blog plaats, is het zaterdag 28 juli en zitten we in Havixbeck, ca. 30 km vóór Münster, Duitsland. In totaal zo'n 340 km gefietst in 5 dagen. Morgen fietsen we naar Münster, waar Marcel met de auto Yvonne komt ophalen. Ik ga haar missen!! Was erg gezellig en heb veel steun aan haar gehad. En voor zover ik weet vond zij het ook leuk :-).
Maandag volgt het verslag van de laatste dagen. En dinsdag ga ik - alleen - verder, richting Gdansk.........
Welkom op mijn reisblog
Hallo en welkom op mijn reisblog!
Ja, het is weer zover: hoog tijd om een nieuwe fietsreis te maken! Deze keer fiets ik van Delft naar Gdansk in Polen, ca. 2000 km. Dit is een deel van de Europa fietsroute nr. 1, die loopt vanaf Londen (GB) via Boulogne sur Mer (F), langs de Belgische kust, de Zeeuwse eilanden, Den Haag, en dan dwars door Duitsland, Polen, Kaliningrad (Russische enclave), Litouwen, Letland, Estland naar St. Petersburg in Rusland. Ik vertrek vanuit Delft, en pak dan de route op in Bodegraven, waar ik Yvonne K. zal ontmoeten, die samen met me naar Yvonne en Marcel W. in Doorn fietst. De tocht naar Doorn is immers een jaarlijkse traditie! Mijn eerste overnachtingsplek is dan ook het vakantiehuis van Marcel en Yvonne W. Yvonne zal de eerste week met me meefietsen, erg leuk! En daarna zal ik alleen doorfietsen naar Gdansk in Polen....... Zie hieronder een kaartje van de totale Europa fietsroute nr. 1.
Wellicht volgend jaar van Gdansk naar St. Petersburg? Maar eerst dit maar eens zien te fietsen!
Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest.
Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.
Ik zie je graag terug op mijn reisblog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!
Groeten,
Tanja