27 -30 juli, Eibergen – Münster, 151 km, totale fietsafstand vanaf start 384 km

Hallo allemaal,

Het eerste traject is achter de rug en Yvonne is gisteren met Marcel terug naar huis vertrokken. Ondanks de bloedhitte toch behoorlijk opgeschoten. Hieronder het van dag tot dag verslag, en onder de tab “Foto’s”, alle bijbehorende foto’s in de serie met dezelfde naam als dit verslag. Heb getracht het beperkt te houden, maar als ik eenmaal aan het schrijven ben is het lastig te stoppen, sorry!

Vrijdag 27 juli, Eibergen – Stadtlohn/Büren, 50 km.

Rechtstreeks zou hooguit 8 km zijn, maar de R1 neemt allerlei slingers en omweggetjes, dus we staan pas na zo’n 12 km aan de Duitse grens bij Zwilbroek/Zwillbrock. Vlak erna ligt het natuurgebied Zwillbrocker Venn, waar diverse vogels en zelfs flamingo’s zijn. De route maakt een bocht door het gebied, maar om bij de uitkijkpost te komen moeten we een stukje van de route afwijken. En dan ga ik de fout in bij het lezen van het bord en kies de verkeerde richting. En dat met al mijn gepoch over goed kunnen kaartlezen en richtinggevoel! Sorry Yvonne. Nadat we goed gereden zijn moeten we het laatste deel ook nog een stuk lopen over een pad met mul zand, en onze fietsen daar doorheen zeulen. Vanuit de hut heb je inderdaad een mooi uitzicht over het vogelreservaat. Jammer genoeg hebben we geen 1-euro munt (of D-mark zoals op het apparaat staat) om de daar staande verrekijker te gebruiken. En ook de flamingo’s hebben zich kennelijk verstopt achter het eiland dat in het ven ligt. Toch de moeite waard, maar zijn nu wel een uur kwijt van de betrekkelijke ochtendkoelte……

Dan weer op weg en bij het eerste Duitse plaatsje Vreden leidt de route langs de parkachtige oever van de Berkel, mooi. Daarna door landelijk gebied verder naar Stadtlohn, waar we bij de waterkering midden in het stadje staand onze lunch (krentenbol, hardgekookt ei, water) nuttigen. Het enige bankje in de schaduw is bezet. In de plaatselijke supermarkt kopen we ook alvast eten voor morgen.

Gisteren bij het boeken van de komende overnachting, leek het hotel vlak buiten Stadtlohn te liggen, richting Büren, aan de Almsick 64. We rijden al gauw op die weg en denken er te zijn, maar de huisnummering is nogal onlogisch. We passeren een “Freibad” (openluchtzwembad) en het kost veel praktisch geredeneer om niet direct af te stappen. Had ik al vermeld dat het weer 37 graden is?

Goed dat we toch doorgereden zijn. Aan de Almsick komt maar geen eind, en de nummering gaat alle kanten uit (later begrijpen we dat het hele buitengebied zo heet). Nadat we een passerend pakketpostbusje hebben aangehouden om naar de locatie van het hotel te vragen, blijkt dit nog zeker 10 km verderop, ín het gehucht Büren. Dus maar even op de tanden gebeten en na een uur aangekomen bij Land-Gut Hotel Ritter. Onze kamer is in een bijgebouw en de fietsen kunnen geparkeerd worden in de paardenstal – er zijn zeker zo’n 10 paarden. De stalen rossen naast de echte rossen!

Dan douchen, wassen, terrasje, route plannen, hotel(s) boeken voor volgende dagen en eten. Zelfs in de schaduw en ’s avonds blijft het heet. Er zou vannacht een unieke “bloedmaan” zijn, maar we hebben zelfs geen gewone maan gezien. In de kamer is het deze nacht haast net zo heet als in Bronkhorst, maar wel met iets meer zuurstof. Niettemin drijf ik het bed uit……

Zaterdag 28 juli, Stadlohn/Büren – Havixbeck, 60 km

Vanwege de warmte nemen we geen hotelontbijt, maar zetten een kop thee in het gastenverblijf en eten een krentenbol. Rond half zeven kunnen we dan vertrekken. Het is lekker fris en er schijnt mooi ochtendlicht over de gouden korenvelden. Het landschap glooit inmiddels.

Doordat we gisteren eigenlijk verder zijn gekomen dan gepland, kunnen we deze laatste twee dagen kortere trajecten fietsen tot Münster, waar Marcel zondag Yvonne komt ophalen met de auto. We hadden uitgerekend en geschat dat het dagtraject vandaag 45 km zou zijn (de informatie in het routeboekje is niet al te precies, blijft dus beetje gokken). Maar het worden er vandaag dus 60, jawel!

We komen langs enkele “Wasserburchten” – kastelen met slotgracht, maar privébezit en niet van binnen te bezichtigen. Helaas ook geen kasteelheer gezien om mee aan te pappen….. Wel een routebord met nadere informatie over de R1 en een hoogtekaartje. Later vandaag moeten we over het hoogste punt van de route in dit deel (tot Münster), 146m.

We gebruiken koffie en zoete appelbroodjes bij een klein bakkerijtje in het dorpje Osterwick, en zijn daarmee waarschijnlijk de laatste klanten. De winkel sluit vanmiddag voorgoed, vanwege te weinig klandizie. Trieste ontwikkeling die je overal in Europa ziet. Kort na deze stop gaat het mis met de route. Allereerst nemen we een fietspad, aangelegd over een voormalige spoorbaan en parallel aan de weg. We komen daar geen afslag naar rechts tegen, zoals zou moeten volgens het kaartje. Na meer dan een kilometer komt het spoorbaanfietspad weer bij de weg, dus daarlangs terug. Geen bordje te bekennen, alleen een modderpad met aanduiding Vechtedal. Nogmaals terug over spoorfietsbaan (hoe heet zoiets?), waar ik bij het vroegere stationnetje, nu omgebouwd tot cafeetje, aan twee oudere heren, met pilsje voor zich, de weg vraag. “Ja, we zagen jullie al een paar keer langs fietsen!” grijnzen ze. Ik antwoord dat dat inderdaad onze hobby is ;-). Ze wijzen ons gelukkig de juiste weg, en bij de afslag aangekomen zien we daar een lege paal staan, waar vast ooit routebordjes aan gehangen hebben. Ga het nog melden aan de R1 organisatie, evenals een eerder, in een bos ontbrekend bordje, waardoor we ook enkele kilometers moesten omrijden.

Het is ondertussen bewolkt geworden, wat zeer welkom is, en we beginnen langzaam aan de klim. Gaat beter dan verwacht – Yvonne is wel een stuk sneller, maar ik ploeg toch ook als een puffende locomotief door - en plots staan we op het hoogste punt! Foto’s. Dan gaat het regenen, wat op zich heel lekker is, maar de afdaling gaat over een pad met veel losse stenen, en ook het asfalt verderop zal glad zijn. Dus voor het eerst gaan de fietshelmen op. Nou zag ik er al niet zo elegant uit in fietskleding......

Het laatste stuk naar Havixbeck gaat vlot. Prettig hotel, en aardige ontvangst. Het is inmiddels weer zonnig geworden, dus na douche en dagwasje gaan we lopen naar het plaatselijke Freibad. Blijkt verrassend groot en compleet, zeker voor zo’n klein dorpje. (En Delft en Den Haag hébben niet eens een openluchtzwembad meer!) We zwemmen ruim een half uur baantjes, echt zalig, ook voor de spieren. Dan pakken we ligbedjes – werkt met munten, net als supermarktkarretjes, heel handig, en installeren ons met dagboekje en sudoku puzzelboekje. Aangenaam. Dan trekt de lucht weer dicht en rommelt het in de verte. Als de eerste spetters beginnen te vallen rennen we naar de kleedhokjes. Zijn we eindelijk in een zwembad na 5 dagen fietsen in de bloedhitte, gaat het onweren! Nou ja, toch heerlijk uurtje gehad.

We eten in klein Italiaans, haast snackbarachtig restaurantje, maar erg lekker. Nog leuk gesprek met Italiaanse eigenaar die al een mensenleeftijd in Duitsland woont. Yvonne, met zoon wonend in Italië en Italiaanse schoon- en kleindochter, kan ervaringen uitwisselen. Voor het slapengaan lopen we nog door nachtelijk Havixbeck, wat zelfs een pleintje met wat terrasjes blijkt te hebben. Maar niet meer voor ons!

Zondag 29 juli, Havixbeck – Münster, (26+15=) 41 km

Ik heb heerlijk geslapen in vrij koele kamer, Yvonne helaas wat minder. We hebben met Marcel om 11.00 u afgesproken in het Stadthotel Münster. Volgens de planning hoeven we vandaag slechts 26 km te fietsen, dus dat is makkelijk te doen. Het is aanzienlijk koeler dan eerdere ochtenden. Het fietsen gaat vlot, ondanks veel slechte en smalle paden, waarop je hoogstens 13 km/u kunt halen. Rond half tien rijden we over een viaduct over de A1 de buitenwijken van Münster binnen. Een snelle kop koffie aldaar en dan via de “Promenade”, een beschaduwd fietspad over de voormalige stadswallen, richting het hotel. Aan de zuidkant van Münster ligt een langgerekt meer, de Aasee, en bij een uitzichtpunt nemen we met de zelfontspanner een laatste foto van onszelf met de fietsen. Ik ben héél blij met Yvonne’s gezelschap afgelopen week, zowel haar gezelligheid en vriendschap als de steun en bemoediging wanneer ik het zwaar had!

We vinden het hotel direct en zijn er om 10.30 u. Ik kan echter pas vanaf 15.00 u van de kamer gebruik maken, dus we frissen ons enigszins op bij de toiletten en kleden ons daar om. Klokslag 11.00 u komt Marcel binnenlopen; soms lukken afspraken perfect!

Uiteraard moet er veel verteld worden. Dus eerst koffie en bijpraten, en dan de binnenstad van Münster met elkaar verkennen. Er rijden daar een soort electrische koetsen/replica’s van de eerste auto’s, als toeristenvervoermiddel. Dat lijkt ons wel wat, en zo laten we ons bijna drie kwartier lang door Münster rijden. Natuurlijk zijn we daarmee de ultieme toeristen, maar het is wel lekker zo vervoerd te worden na al die fietskilometers! Daarna een late lunch tegenover de Dom. De beide torens van die Dom zijn overigens voorzien van ogen, grappig. Overal in de stad zie je grote affiches van een tentoonstelling/evenement “Kulturerbejahr 2018 im Rahmen de Grossprojektes Frieden Europa”, met een gestileerde rode duif. Een vredesproject dus. En in de raadzaal informatie en exposities over de Vrede van Munster (in het Nederlands zonder umlaut): het einde van onze tachtigjarige bevrijdingsoorlog tegen de Spaanse overheersing en het begin van Nederland. Historische grond.

Na de – late – lunch gaan we ….. fietsen! Marcel heeft nl. ook zijn fiets meegenomen en gezamenlijk rijden we over de stadswal-promenade naar het 18^e eeuwse, barokke, slot Münster. Vrij imposant. Deze zomer is er aan de voorzijde een buitenbioscoop opgesteld, met een zee aan witte plastic stoeltjes ervoor. Aan de achterzijde van het slot ligt de botanische tuin, die we even ingaan. Daarna fietsen we een rondje om de Aasee, maar het prettige terrasje waar we op hopen blijkt overvol. Het is natuurlijk weer heel warm. We belanden uiteindelijk bij een vrij chic Italiaans restaurant aan de andere kant van Münster, in een wijk met monumentale jugendstil huizen. Dito prijzen.

Terug bij het hotel – en na 15 fietskilometers – worden de fietsen op de auto gezet en zwaai ik Yvonne en Marcel met enige weemoed uit. Nu alleen verder.

Maandag 30 juli, rustdag Münster, veel gelopen en ca. 2 waterfietskilometers

Gisteravond las ik op internet het bericht dat één van de slachtoffers (een Nederlander) van de aanslag met een bestelbusje op een terras in de oude binnenstad van Münster in april dit jaar alsnog is overleden aan zijn verwondingen. Heb destijds het nieuws van die aanslag wel meegekregen, maar had er absoluut niet bij stilgestaan nu we naar Münster gingen. Vreemd idee dat ik nu vlak bij die plek ben. Het leven is gevaarlijk en een helm beschermt je dan ook niet……. Laten we maar proberen van het leven te genieten zolang dat kan.

Na op m’n gemak te zijn opgestaan en te hebben ontbeten, ga ik naar het winkelgebied in het westelijk deel van de “oude” stad (in de 2^e wereldoorlog is Münster voor 90% verwoest, dus de meeste “historische” gebouwen, inclusief de Dom, zijn opnieuw opgebouwd). Ik zoek een dunne, lichte lange broek, zodat ik de zwaardere broek die ik bij me heb, terug naar huis kan sturen. Helaas, er is nog maar weinig over van de zomercollectie, dus dit lukt niet. Wel lekker op terras koffie en daarna grenadine-munt ijsthee gedronken en m’n papieren dagboekje, wat ik ook bijhoud, bijgewerkt. Door de Prinzipalstrasse gelopen met de typerende bogen en galerijen. Wat lastig te omschrijven – zie de foto’s.

Laat in de middag nog gaan waterfietsen op de Aasee. Dacht er iets verkoeling te vinden, maar de waterfiets trapt erg zwaar….. Wel goed voor de fietsconditie! En o ja, het is hier weer zo’n 34 graden.

Gegeten in biergarten in de buurt van de Aasee, met nu (tegen twaalven) een openluchtconcert op de achtergrond. Nu toch maar eens naar het hotel en m’n boeltje pakken.