Lieve familie, vrienden en bekenden,

Afgelopen dinsdag, 21 augustus, ben ik hier in Polen aangekomen, na precies 4 weken en een halve dag, en 1342 fietskilometers! Als je goed oplet zie je dat ik dus nog maar 28 km in Polen heb gefietst in die anderhalve dag. Klopt. Geen pech of anderszins, maar ik heb het eerste hotelletje, Villa Plena in Osno Lubuskie, zo goed uitgezocht dat ik er een paar dagen extra ben gebleven! Klein hotel, vlak aan een mooi meertje, met zwemgelegenheid, en het is ook nog eens heel mooi weer, zeg maar gerust goed warm. En ik zit ruim in de tijd. Dus ik heb even een korte vakantie van m’n fietsreis!

Hieronder het verslag per dag met enkele foto’s, en apart ook onder het tabje foto’s de complete fotodagseries (hoewel, compleet? Ik heb al een flinke schifting gemaakt van de gemiddeld 80 foto’s per dag….).

Overigens, ik vind het ontzettend leuk jullie reacties en aanmoedigingen te lezen. Ik ben dan wel alleen op reis, maar daardoor is het net of jullie een beetje met me meereizen. Bedankt daarvoor!

Zondag 19 augustus, Berlijn Mitte – Berliijn Kleiner Müggelsee, 66 km

Na de fiets d.m.v. twee liften te hebben opgehaald en de gepeperde rekening te hebben betaald, kan ik op weg. Je verwacht bij dit soort grote en dure hotels dat alles in orde zal zijn, maar mijn ervaring is eigenlijk dat ze vaak tegenvallen. Om de lift te kunnen gebruiken moest je hier je kamerpasje scannen (wat je natuurlijk dan weer net goed opgeborgen had in je tas), een eenvoudig bereikbare en veilige plaats voor je fiets was lastig, wifi op de kamer alleen tegen betaling (!) en de kamer was dan weliswaar groot, maar somber bruin ingericht en je moest douchen in het bad, onhandig en zelfs gevaarlijk. Dan toch liever goedkopere hotels die soms onverwacht buitengewoon goed kunnen zijn. Genoeg gemopper.

Ik vind vrij makkelijk de R1 route weer terug. Het is rustig op straat. Grappig dat ik bepaalde punten herken van de rondvaart gisteren. Even over tienen kom ik bij de Alexanderplatz; feitelijk een groot winkelplein waar trams doorheen rijden. Ik ontbijt daar op een terras en bestel een Italiaans kaasontbijt. Lekker, niet duur en ik krijg zodanig veel voorgezet, dat ik een ruim belegd broodje inpak voor de volgende dag. Dan verder langs een heel brede laan met symmetrisch aan beide zijden imposante flatgebouwen.

Dit was voormalig Oost-Berlijn, en dit stuk doet me wat denken aan Boekarest, waar ik twee keer geweest ben en waar ook dit soort brede avenues en gebouwen zijn. Beetje megalomaan.

Vervolgens kom ik langs het restant van de Berlijnse muur, gisteren vanaf het water gezien. Dit is nu een toeristische trekpleister met – soms heel mooie – graffiti kunst.

Het schiet niet erg op met Berlijn uit te komen; ten eerste is het een heel grote stad, en dan zijn er nog ontzettend veel stoplichten. Pas tegen de middag bereik ik een pontje waarmee ik de Spree oversteek en dan in de buitengebieden van Berlijn kom.

Ziet er haast Nederlands uit.

Een aantal kilometer verderop, in de Berlijnse voorstad Köpenick, is een vrolijk zomerfeest aan de gang, met springkussens en -trapezes, en op het terrein van het plaatselijke slot een “Köpenicker winzersommer 2018”.

Ik wist niet wat “winzer” betekende, maar het viel me wel op dat er erg veel standjes met wijn waren; ik moest moeite doen om iets alcoholvrijs te kunnen drinken. Ik heb het even opgezocht, en “winzer” betekent wijnboer of wijnbouwer, het was dus een wijnfeest….. weer wat geleerd!

Daarna kom ik tegen drieën eindelijk wat buiten de stad. Volgens de routekaart zou het fietspad vlak langs een groot meer lopen, de Grosser Müggelsee. Dat klopt niet helemaal, slechts twee keer kan ik het door de bomen heen zien. Wel een lekker beschaduwd pad, geen zwemgelegenheid – het is natuurlijk weer eens goed warm. Wel komt het pad wat later vlak langs de Kleine Müggelsee, en langs een uitgelezen badstrand. Ik tuur nog eens op het kaartje en er lijkt even verderop een hotel te zijn. Het hotel dat ik al gereserveerd had haal ik toch niet meer, en kan ik kosteloos afzeggen. En zo beland ik bij het uiterst prettig gelegen Hotel-restaurant Neu Helgoland, met een langgerekt terras aan de Spree en een halteplaats van de waterbus voor de deur, en er is nog een kamer vrij. Snel besloten dus.

Gauw omgekleed en terug naar het zwemstrand, uitgebreid van genoten.

En tot ’s avonds laat op het terras doorgebracht.

Maandag 20 augustus, Berlijn Kleiner Müggelsee – Neuhardenberg, 67 km

Vroeg vertrokken zonder ontbijt, want dat werd hier pas om half acht geserveerd, en voor je het weet is het dan half negen als je kunt vertrekken. En ’s ochtends vroeg is het juist lekker koel om te fietsen. (Ja, ik heb op reis een heel ander dagritme dan thuis, noodgedwongen!)

Deze streek, min of meer langs de Spree en een aaneenschakeling van meren en meertjes, is mooi en welvarend, met soms kapitale huizen.

In Erkner ontbijt ik op een bankje met een half van gisteren meegenomen broodje en een nog iets eerder meegenomen ei (die blijven echt lang goed!).

Het wegdek is heel behoorlijk, hoop dat het zo blijft, want ik moet nog wel wat klimmen vandaag. Er is hier vroeger een spoorlijn geweest, de Ostbahn, gebouwd in 1840, die liep van Berlijn door Polen naar Koningsbergen, nu de Russische exclave Kaliningrad (tussen Polen en Litouwen. Er staat nog wat informatie over met oude foto’s langs de route. Nu is er alleen nog maar een spoorlijntje dat loopt van Berlijn tot aan de Poolse grens bij Küstrin-Kietz.

Later op de dag kom ik bij een dorpje dat wat hoger op de heuvels ligt en wat ooit enige grandeur heeft gehad, te zien aan sommige grote, vervallen huizen. Straten die vrij steil lopen, met kasseien, dus weer even lopen. Daar is ook een gesloten en verlaten station, met enkele oude treinwagons. Ziet er wat triestig uit – kennelijk een voormalig station van die Ostbahn.

Letterlijk een eindstation.

En op het plein daarachter doet een treurwilg zijn uiterste best de fietsbordjes onzichtbaar te maken:

Ik kom onderweg een stel Duitse vakantiefietsers een paar keer tegen, bij de koffie, als zij me inhalen bij een heuvel waar ik niet tijdig schakelde en dus moest lopen, en later als zij ergens boven even staan te rusten. We maken een praatje en wisselen ervaringen uit, m.n. over de Harz en de slechte paden daar. Zij komen uit de omgeving van Münster en zouden tot Berlijn gaan, maar nu denken ze erover toch door te gaan een stukje Polen in. Aardige mensen, en dit soort ontmoetingen maken de dag gezelliger.

Ik schiet vandaag vrij goed op, ondanks enkele stukken lopen. Het is vandaag een stuk koeler en bewolkt, dat scheelt veel. Ik ben dan ook al om half vier in Neuhardenberg, waar ik een hotel besproken had. In deze streek was eigenlijk geen andere keus, en dit is een hotel in/bij een groot slot. Doet een beetje denken aan Soestdijk! Aanvankelijk krijg ik een grote kamer met een zithoek en badkamer beneden, en op de vide, bereikbaar met een hoge trap, het bed. Met m’n enkel is dat geen goede optie; fietsen gaat goed, maar juist traplopen is pijnlijk. Ik vraag en krijg daarom een andere kamer – dat is helemaal een balzaal, en nieuw ingericht. Maar wel weer met een douche in het bad ;-).

Later loop ik door het park achter het slot.

Er is een bruiloft geweest en de stoeltjes staan nog bij de vijver. In een van de bijgebouwen wordt nu het huwelijksfeest gevierd; ernaast is het “gewone” restaurant voor hotelgasten. Ik voel me nogal afsteken bij de dames in lange glitterjaponnen die af en toe naar buiten komen …..

Maar een prettig restaurant, met voor de verandering een compleet en erg smakelijk vegetarisch menu!

Dinsdag 21 augustus, Neuhardenberg – Osno Lubuskie, 72 km

Het eerst stuk vandaag gaat over fietspaden langs provinciale hoofdwegen. Goed wegdek, en het schiet lekker op, maar wat saai. Dan volgens boerenweggetjes met betonplaten, en stevige wind half tegen.

Na zo’n 30 km kom ik bij de winterdijk van de Oder, en hier gaat ook de Oder-Neisse Radweg (fietsoute) langs.

Hier kom ik weer veel andere vakantiefietsers tegen en zo bovenop een dijkje fietsen met aan weerszijden vlak land en in de verte de rivier, doet wat Nederlands aan.

Ik kijk uit naar een cafeetje of gasthof, want naast trek in koffie begin ik dringend behoefte te krijgen aan een toilet. Maar dit is een heel verlaten streek en in geen velden of wegen is ook maar iets te bekennen. De behoefte aan het toilet wordt met de kilometer steeds nijpender en ik overweeg ergens de berm in te duiken. Het open landschap en de toch steeds tegemoetkomende fietsers weerhouden me ervan. Vlak voor Küstrin-Kietz, de Duitse grensplaats, is er tot mijn grote opluchting een pensionnetje c.q. kampeerplaats, speciaal voor vakantiefietsers, en dat is open!

Ik ben niet de enige gek die op de fiets onderweg is......

Aan de andere kant van de Oder ligt Kostrzyn nad Odra en vroeger was dit één stad samen met het nu Duitse Küstrin-Kietz. Nu dus vormt de brug over de Oder de grens. Om 12.00 u passeer ik deze, na precies 4 weken en een halve dag en 1342 km onderweg te zijn geweest.

Aan de overkant, bij de Poolse grensplaats, natuurlijk weer de klassieke foto:

(zó handig, een zelfontspanner en een klein statiefje.)

Kostrzyn was eeuwenlang een onneembare vestingstad, maar aan het einde van de tweede Wereldoorlog is de hele altstadt, binnen de vestingmuren, platgebombardeerd. Het is nooit meer opgebouwd, en nu omvatten de deels gerestaureerde vestingmuren een braakliggend stuk land met wat graspaden er doorheen, waar naambordjes van vroegere straten bij staan. Ik wilde het eigenlijk niet bezoeken, maar kan na de brug het fietspad niet vinden en loop vast bij de voormalige grensgebouwen. Als ik navraag ga doen bij de zijingang van de vesting, is het meisje daar zo vriendelijk en behulpzaam, dat ik gehoor geef aan haar pleidooi de vesting te gaan bezoeken. Het wordt een “Pompeï” genoemd, maar op de een of andere manier raakt het me niet.

Lopen met de fiets over de hobbelige grond gaat lastig, zeker met de nog steeds pijnlijke enkel, en k zoek de hoofduitgang, waar een hotel zou zijn en een geldautomaat. Die vind ik, en ik neem er zloty’s op, een heel pak papier. Ook drink ik koffie en worstel een beetje met welke taal te beginnen. Voorlopig blijkt Duits het best begrepen.

Dan op weg, en de enige mogelijkheid is de drukke 2-baans verkeersweg, en daar staan ook de R1 bordjes langs. Het voelt als een hachelijke onderneming. Men rijdt hard, héél hard. Na een paar kilometer zet ik dan ook mijn helm op. Niet dat dat me zal redden bij een ernstige aanrijding, maar als er dan wat gebeurt, kan niemand zeggen dat ik onvoorzichtig was….

Gelukkig slaat de route na zo’n 12 km van de grote weg af en fiets ik over kleinere autowegen. Ook hier wordt niet echt langzaam gereden, maar het is wel veel stiller. Het landschap golft meer dan eerder vandaag, en ik moet weer stukken klimmen, terwijl het weer echt warm wordt. (Ook dalen natuurlijk, maar dat is altijd maar kort…).

In het plaatsje Osno Lubuskie vind na enig zoeken en met dank aan de “here” functie op m’n telefoon – toch handig – het hotel Villa Plena. Het ligt naast een kleine camping (letterlijk 3 caravans en 4 huisjes) en een recreatiestrand aan een erg mooi meertje. Ik overweeg gelijk hier langer te blijven.

uitzicht vanaf het balkon van m'n hotelkamer

Ik ga natuurlijk nog gelijk zwemmen – heel schoon water. In het meer is a.h.w. een bad afgebakend door een grote rechthoekige steiger, waarop ook bankjes staan. Verder zijn er speeltoestellen, een kiosk en toiletten. En het is rustig en mooi!

Dus inderdaad, ik boek nog een nachtje extra in het hotel!

’s Avonds als ik ga eten ontmoet ik een aantal Nederlandse mannen die hier werken voor Nederlanse bedrijven die hier naar toe getrokken zijn, een cosmeticabedrijf en een bedrijf dat sedum-dakbedekkingen maakt. Een van hen woont hier nu ok al een aantal jaren en is getrouwd meet een Poolse een heeft een dochtertje. Zo’n beetje de omgekeerde trek.

Woensdag 22 augustus, Osno Lubuskie, niet gefietst

Heel relaxte dag! ’s Ochtends op mijn gemak rond het meertje gewandeld, 2,5 km, vlak pad. Het is erg mooi en rustig. Aan de noordkant ligt een openlucht amfitheater (of zijn amfitheaters altijd in de openlucht en is dit dus dubbelop?), met daartegenover een mini-schiereilandje met bankjes.

Als ik er even zit komen er een paar zwanen aan, die wel erg fotogeniek positie kiezen:

Het amfitheater van bovenaf gezien:

En nog een foto vanaf de zuidzijde van het meer:

’s Middags ga ik, hoe zou het ook anders kunnen, naar het strandje en zwemmen. Het is wel wat drukker dan gistermiddag (omdat het woensdag is?), maar nog altijd heel aangenaam.

En ik ben een klein stukje van laat in de middag kwijt – mogelijk even geslapen op het strandje?

Ik twijfel en zit een beetje te dubben, maar besluit toch nóg een dagje te blijven. Morgen wordt het weer heel warm, en ik heb toch nog steeds tijd genoeg. Weet niet of ik weer gauw zo’n prettig plekje vind!